Badania wysokościowe – czym są?

Badania wysokościowe – są jednym z profili badań przeprowadzanych w ramach medycyny pracy, czyli badań dopuszczających pracownika do wykonywania określonego rodzaju zadań w ramach relacji służbowej. Konieczność przeprowadzania badań profilaktycznych opisuje Art. 229 Kodeksu pracy, a zgodnie z § 105 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.). W myśl tych regulacji pracą na wysokości jest praca wykonywana na powierzchni znajdującej się na wysokości, co najmniej 1 m nad poziomem podłogi lub ziemi.

Jakie prace objęte są badaniami wysokościowymi?

Do pracy na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni, niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta:

  • osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi,
  • wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości.

Przepisy za pracę na wysokości uznają m.in. prace na drabinach, klamrach, rusztowaniach pomostach, podestach, słupach, masztach, konstrukcjach wieżowych, kominach, konstrukcjach budowlanych bez stropów, a także przy ustawianiu lub rozbiórce rusztowań i innych podwyższeń nieprzeznaczonych na pobyt ludzi.

Badanie do 1 m, do 3 m, czy powyżej 3 metrów?

Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy. (Dz. U. Nr 69, poz. 332 z późn. zm. pozwala zlecać pracę na wysokości pracownikom o różnych specjalnościach, którzy zgodnie ze swoimi kwalifikacjami mogą wykonywać pracę na wysokości od 1 m do 3 m i powyżej 3 metrów, np. ślusarz, malarz, elektryk, monter, operator suwnicy itp.

Kto wystawia zlecenie na ten rodzaj badań?

Badanie profilaktyczne z uwzględnieniem pracy na wysokości przeprowadza się na podstawie skierowania wydanego przez pracodawcę. Skierowanie na badania wysokościowe powinno zawierać wyraźną adnotację o pracy powyżej lub poniżej 3 m. Jest to związane z różnymi badaniami, jakim powinien poddać się pracownik:

  • badania przy pracy do wysokości 2 m: badania wstępne (ogólne; w zależności od wskazań – neurologiczne, okulistyczne, otolaryngologiczne), badania okresowe (ogólne; w zależności od wskazań – neurologiczne, okulistyczne, otolaryngologiczne; częstotliwość co 3-5 lat, badania dodatkowe w zależności od wyniku badań)
  • badania przy pracy na wysokości powyżej 3 m: badania wstępne (ogólne; neurologiczne; okulistyczne; otolaryngologiczne z oceną błędników), badania okresowe (ogólne; neurologiczne; okulistyczne; otolaryngologiczne; częstotliwość co 2-3 lata; powyżej 50 roku życia – co rok badania dodatkowe w zależności od wyniku badań).

Wady wzroku wymagające stałego noszenia szkieł korekcyjnych stanowią przeciwwskazanie do zatrudnienia przy pracach na wysokości (nie dotyczy to soczewek kontaktowych).